بسترها

أسرّة

شعر : ادیب کمال الدین

ترجمه : حمزه کوتی

(1)

بستر خدا را :

عَرش

می خوانند .

بستر عاشقان را :

عشق

می خوانند .

بستر تن را :

خواهش

می خوانند .

بستر بوسه را :

لذّت

می خوانند .

بستر مادری را :

خورشید می خوانند .

بستر کودکی را :

عید یا جامه های عید .

(2)

بستر مُرغ را :

تخم

می خوانند .

بستر نگرانی را :

غربت

می خوانند .

بستر دریا را :

زن یا ابر .

(3)

پاک از یاد بردم

که پیرامون بستر حرف سخن بگویم

آن را : کلمه

می خوانند

و من : نقطه

می خوانمش .

(4)

و سپس چه ؟

آنجا ـــ بستر خاطره ـــ

است

که به غلط

شعرش می خوانند .

بستر زندگی ، چه ؟

او مرگ است .

مرگ اش می خوانند

و این اشتباه ِ همه جاگیری ست

همان گونه که خود ِ مرگ خبرم داد

یک بار وقتی که

روی بستر نشسته بودیم .

صفحه عمومى